فریم ایستاده (همچنین به عنوان پایه، ایستاده، فناوری ایستاده، کمک ایستاده، دستگاه ایست آسان (ایزی استند easy stand)، تخت ایستا ، میز شیب‌دار نیز شناخته می‌شود) یک فناوری کمکی در زمینه توانبخشی است که می‌تواند توسط فردی که برای تحرک به ویلچر تکیه می‌کند استفاده کند. یک قاب ایستاده با حمایت از فرد در حالت ایستاده، موقعیت جایگزینی را برای نشستن روی ویلچر فراهم می کند.

انواع متداول ایستاده ها عبارتند از: نشستن به حالت ایستاده، دراز کشیده، دراز کشیده، ایستاده، ایستاده چند حالته، و ویلچر ایستاده. بریس های ساق بلند نیز یک وسیله ایستاده هستند اما امروزه اغلب مورد استفاده قرار نمی گیرند.

دسته بندی ایستاده ها
با تحرک
ایستاده غیرفعال (ایستا): یک ایستاده غیرفعال در یک مکان باقی می ماند. آنها گاهی کاستور دارند، اما نمی توانند خود رانده شوند.
پایه متحرک (پویا): اگر کاربر قدرت فشار دادن ویلچر دستی را داشته باشد، می تواند یک پایه متحرک را به صورت خود به حرکت درآورد. برخی از پایه‌ها با قابلیت حرکت برقی نیز در دسترس هستند.
ایستاده فعال: ایستاده فعال حرکت متقابل پاهای بازو را در حالت ایستاده ایجاد می کند.
بر حسب نوع
مستعد: ایستاده های مستعد وزن بدن را به جلوی فرد تقسیم می کنند و معمولاً یک سینی در جلوی خود دارند. این آنها را برای کاربرانی که فعالانه در تلاش برای انجام برخی کارها هستند خوب می کند.
خوابیده به پشت: ایستاده‌های به پشت، وزن بدن را به پشت تقسیم می‌کنند و برای مواردی که کاربر تحرک محدودتری دارد یا در حال بهبودی از آسیب است، مناسب است.
نشستن به ایستادن: وسایل نشستن به ایستادن برای این که افراد روی ویلچر را قادر می‌سازد بدون نیاز به بلند کردن افراد دیگر بایستند استفاده می‌شود. بزرگسالان معمولاً از این روش استفاده می‌کنند زیرا کودکان معمولاً به اندازه کافی سبک هستند تا یک نفر آن را بلند کند.

تشخیص ها و کاربران

استندرها توسط افراد دارای ناتوانی های خفیف تا شدید مانند آسیب نخاعی، آسیب مغزی تروماتیک، فلج مغزی، اسپینا بیفیدا، دیستروفی عضلانی، مولتیپل اسکلروزیس، سکته مغزی، سندرم رت و سندرم پس از فلج اطفال استفاده می شود.

آسیب نخاعی:

پایه‌ها توسط افراد مبتلا به پاراپلژی و چهار پلژی استفاده می‌شود، زیرا گزینه‌های پشتیبانی متنوعی برای سازگاری با ناتوانی‌های خفیف تا شدید در دسترس است. داگ بترز و مایک اوتلی هر دو بازیکنان سابق فوتبال NFL هستند که به دلیل آسیب نخاعی چهار پلژیک هستند. هر دو با استفاده از ایستاده های فعال ایستاده اند.

از دست دادن مواد معدنی استخوان و پوکی استخوان عواقب رایج پس از آسیب نخاعی است. ایستادن درمانی، یک مداخله تحمل وزن که می تواند با استفاده از یک قاب ایستاده اعمال شود، به طور سنتی در برنامه های توانبخشی برای افراد مبتلا به آسیب نخاعی مزمن به منظور جلوگیری از پوکی استخوان گنجانده شده است. مروری سیستماتیک از ادبیات انجام شده توسط Biering-Sorenson و همکاران. (2009) نشان می دهد که ایستادن درمانی در مرحله مزمن آسیب، که به عنوان یک سال پس از آسیب تعریف می شود، هیچ تاثیری بر حفظ تراکم استخوان ندارد. نتایج در مورد اثربخشی ایستادن درمانی در طول سال اول آسیب متناقض است و نشان می‌دهد که مداخله کوتاه‌تر و کمتر تهاجمی مؤثرتر است. اگر قرار است وضعیت درمانی در درمان گنجانده شود، اگر امید به دستیابی به هر گونه تأثیر مفیدی بر تراکم مواد معدنی استخوان باشد، باید تهاجمی‌تر باشد و در مراحل اولیه آسیب شروع شود.

تنظیمات و برنامه های رایج
دستگاه های ایستاده در تنظیمات مختلفی استفاده می شوند از جمله:

در خانه و محل کار،
مراکز مداخله اولیه،
مدارس (کلاس های آموزش ویژه یا کلاس درس فراگیر)، کلاس های تربیت بدنی مناسب،
بیمارستان های کودکان و مراکز درمانی،
امکانات توانبخشی و بیمارستان ها،
واحدهای مراقبت گسترده، خانه های سالمندان، مراکز زندگی کمکی و خانه های گروهی، و بیمارستان های جانبازان.
به دست آوردن قاب ایستاده
تأمین مالی (بودجه دولتی یا بیمه درمانی) برای تجهیزات ایستاده در اکثر کشورهای توسعه یافته امکان پذیر است، اما معمولاً نیاز به توجیه پزشکی و یک نامه ضروری پزشکی (نسخه پزشکی دقیق) دارد که توسط فیزیوتراپ یا متخصص پزشکی نوشته شده باشد.